سفارش تبلیغ
صبا ویژن
سوپرمن

سه شنبه 86/12/7 ::  ساعت 1:43 عصر


عشق حقیقی بی دلیل است و از قلب سرچشمه می گیرد. هرگز به دنبال تأیید عشق بامعیارهای ذهنی نباش. ذهن فقط به درد زندگی در دنیا می خورد. اگر بخواهی می توانی به توانایی ها و امکانات فردی که دوستش داری فکر کنی اما در این صورت تو برای زندگی آینده به دنبال شرایط بوده ای. عشق فراتر از اینهاست. فراتر از معیارهای ذهنی است. عشق از جاذبه های بدنی هم فراتر است نزدیکی عشق فاصله های زمانی و مکانی را درهم می شکند چون مرز عشق از زمان و مکان فراتر است.
تو از طریق قلبت با قلب دیگری ارتباط می گیری... این رابطه کلامی نیست به حرف در نمی آید و با هیچ معیار ذهنی قیاس نمی شود. از قلب عشق و اعتماد زاده می شود. ذهن همیشه تردید دارد در حالی که عشق کاملاً اعتماد می کند. عشق از بدن چهارم می آید بنابراین با معیارهای بدن های پایین تر قابل سنجش نیست و فقط به وسیلة‌ آنها به نحوی محدود حس می شود.
شما وقتی کسی را دوست دارید تنها از حضورش شاد می شوید و دیگر نیازی به هیچ چیز دیگری ندارید.
حالا به عنوان یک شاهد به فردی که از عشق خود نسبت به او شک دارید فکر کنید. تصور کنید که مقابل هم قرار گرفته اید و شما به عنوان شاهد هم خود را می بینی و هم او را. چه احساسی دارید؟ آیا ضربان قلبت تان تندتر شده؟ آیا حس می کنید امواج شادی بخش از سوی قلب او به سمت شما می آید؟ آیا حضور او برایتان نشاط آور است؟‌چشمان خود را ببندید و این امواج را با تمام وجود بررسی کنید. تنها عضوی که می تواند بگوید شما عاشقید یا نه قلبتان است.


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


سه شنبه 86/12/7 ::  ساعت 1:43 عصر


درخت های مست  رو به هم رنگ طلاییه پاییز از برگ های طلایی ملحفه ای .....

به رنگ عشق سخت .....

درختانی که در سایشان نشسته ایم .....

برای همیشه....

درختانی که می گریند عاشقانه برای گنجشک تنها .....


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


دوشنبه 86/12/6 ::  ساعت 1:27 عصر


قدم به قدم .... باد سرد به صورتم می زد و می رفت.... چشمهایم خسته و خسته تر....پاهایم سست و

سست تر.... به آسمون چشم می دوختم، پر از اشک می شد..... به خاطره گذشته.... بخاطره دل شکسته...

به خاطر پاییز.... بخاطره دریا..... بارون.... ماه و ستاره ها ولی دیگر تمام شده بود.... به خودم آمدم... پاهایم رو دیدم ... که رو به رویم رویه زمین هستند..... و خودم را دیدم که به دیوار آجری تکیه داده ام با چشمانی خسته .... گاه باز .... گاه بسته.... آجرهایی که پر از نوشته.... خاطره .... اشک.... دوری.... غصه....

دیوار می خواست فرو ریزد... می خواست از درون بگرید.... چون غصه داره .... قلب های زیادی بود.... خستگان زیادی بهش تکیه کرده اند.... حرفهای زیادی شنیده بود .... که می خواست فرو بریزد... تحملش تمام بود... ولی باز ایستاد و .... باز بود ..... برای من .... تو


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


دوشنبه 86/12/6 ::  ساعت 1:16 عصر


می دونید عاشق بودن و عاشق موندن دست خودمونه. از نظر من مشکل ما آدما از اینجا شروع می شه که فکر می کنیم عاشق شدن به معنای اینه که همه وجودو روحمونو تسلیم طرف مقابل کنیم به خاطر همینه که زود خسته و دلزده می شیم.اونوقت که دیگه از اون تب و تاب اولیه هیچ خبری نیست . اما من که فکر نمی کنم عشق حقیقی اینجوری باشه. چون این جور عاشق شدن عین بی هویتیه و یه انسان بی هویت رو چطور می شه یه عاشق واقعی نامید .نه تو رو خدا خودت بگو میشه؟

شاید بهتره بگیم عاشقی یه معادله رفت و برگشته .یعنی اگه من عاشق اونم، نه تنها اون هم باید عاشقم باشه و دوستم داشته باشه بلکه خودم هم باید خودمو دوست داشته باشمو به خودم ، هویتم ، انسانیت و وجودم احترام بگذارم.چون مگه میشه یه نفر خودشو دوست نداشته باشه اما بتونه ه کسبه دیگه ای علاقمند باشه.شاید این جوری بشه تا ابد عاشق بمونیم.


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


شنبه 86/12/4 ::  ساعت 8:28 عصر


 

چقدر خسته ام ،خسته از دوره نقاهت ، خستگی بعد از مرگ و همیشه همه چیز به یکباره فراموش می شود. سالهاست که از دیوارهای سخت و غیر قابل نفوذ بیزارم. با دروارها بیگانه ام . صدای برخورد باران با ناودان را می شنوم. کاش باران در خانه می بارید و ما را پاک و مطهر می کرد. دیگر به آسمان نگاه نمی کنم ، حالا می خواهم به خاک خیره شوم . برگ نخل را آزاو رها در باد می بینم . پنجره ای کوچک رو به حیاطی کوچک اما دلگیر.

نخل به خرما می اندیشد و من به روز سپید. کسی مرا نمی شناسد، من به امید نوری سبز زنده ام و میان همه اردیبهشتها گم شده ام. خدا می داند که این دیوارها شایسته من نیستند


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


شنبه 86/12/4 ::  ساعت 7:38 عصر


زندگی به مرگ گفت :چرا آمدن تو رفتن من است؟چرا خنده ی تو گریه من است؟مرگ حرفی نزد!!! زندگی دوباره گفت:من با آمدنم خنده می آورم و تو گریه. من با بودنم زندگی می بخشم و تو نسیتی. مرگ ساکت بود. زندگی گفت:رابطه من با تو چه احمقانه است !!! زنده کجا و گور کجا؟ دخمه کجا و نور کجا ؟ غصه کجا و سور کجا؟ . اما مرگ تنها گوش می داد. زندگی فریاد زد: دیوانه لاقل بگو چرا محکوم به مرگم؟. و مرگ آرام گفت: تا بفهمی که تو و دیوانگی و عشق و حسرت چه بیهوده ای ....!!


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


شنبه 86/12/4 ::  ساعت 2:37 عصر



 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


پنج شنبه 86/12/2 ::  ساعت 4:16 عصر


                                                                             چیستان                                                                           

1- آن چیست که گر فرودهیم پیوسته به جا و زنده هستیم ما را گر فرو دهد لیکن ما مرده گم شونده هستیم ؟

 2- بافنده کوچک و قشنگیست کاشانه او چه جای تنگیست دیواره آن بدون روزن این خانه چه پوشاک قشنگیست ؟

 3- یک خانه که چون بزرگترها در داخل آن روند دیگر جائی نه برای ریزه ترهاست با آنکه ندارد هیچگاه در ؟

 4- آن چیست که همواره از دور شود پیدا وقتی که در اطرافش تاریک شود هرجا ؟

 5- وقتی که جوان است او دارد به تنش دامن وقتی که شود او پیر پوشش نکند بر تن ؟

 6- دوازده روستا باهم ولی دور سه تا مرد دونده تندو پرشور ؟

 7- همه چیز می نویسد ولی چیزی نمی خواند ؟

 8- یک بام کوچک بر یک ستون مانند چتر اما گیاهم نامم را از تو می خواهم ؟

 9- زرد است نه زردآلو سرخ است نه شفتالو در باغ فلان خان است چاشنی بزرگان است ؟

 10- آن چه کشوری است که در پیشانیه ما است ؟

                  جواب                                                            

 1 آب

2 کرم ابریشم

3 پشه بند

4 ستاره

5 تخم گیاه

6 ساعت

7 قلم

8 قارچ

9 زعفران

10 چین


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


پنج شنبه 86/12/2 ::  ساعت 4:1 عصر


                                          لطیفه                                                                                                                          

دانش آموز:آقا من هرکاری کردم نتوانستم مطلبی را که زیر ورقه ام نوشته بودید بخونم ؟

معلم:نوشته بودم خوش خط بنویس.

                                                                                                                                                                                

 از آقائی می پرسند کجای شهر می شینی ؟ جواب میده فرقی نمی کنه هر جا که خسته شدم می شینم.

                                                                                                                                                                                

 قاضی رو به دزد جوانی کردوگفت: در آن لحظه که برای دزدی وارد آپارتمان شدی هیچ فکر پدرو مادرت بودی؟

دزد گفت:بله آقای قاضی ولی چیزی که به درد آنها بخورد پیدا نکردم.

                                                                                                                                                                                

 مدیر تیمارستانی از پنجره اتاقش دید که همه دیوانه ها در حیاط صدای موتور در می آورند و میدوند جز یکی ! فکر کرد که او عاقل شده پیش او رفت و ازش پرسید چرا موتور سواری نمی کنی ؟ او جواب داد: منتظر مسافر بودم بپر بالا بریم.

                                                                                                                                                                                

 


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


چهارشنبه 86/12/1 ::  ساعت 1:19 عصر


(چرا لقمان حکیم شد)

حکایت کرده اند که لقمان روزی از راهی می گذشت پس قطعه کاغذی را دید که به روی زمین افتاده چون آن را برداشت و ملاحضه نمود دید ((بسم الله الرحمن الرحیم))

بر او ثبت شده است پس آن را شسته و آبش را تناول نمود و به برکت این احترام خداوند عالم او را حکمت تلقین فرمود. ((ولقد آتینا لقمان الحکمه))((مابه لقمان حکمت دادیم))سوره لقمان:آیه12

حکمت معانی فراوانی دارد:

1-شناخت اسرار جهان هستی

2-رسیدن به حق از نظر گفتار و عمل و معرفت و شناسائی خداوند

3-مجموعه ای از معرفت و علم و اخلا و پاک و تقوا و نور هدایت

4-امام هفتم فرمودند:مراد از حکمت فهم و عقل است

5-امام صادق فرمودند:حکمت این است که لقمان به امام و رهبر الهی عصر خود آگاهی داشت.

 

                                                                       دل به عشق خدای یکتا ده

قطره ای را رهی به دریا ده

ساقیا جرعه خود سوزی

به من رند بی سروپا ده

زاهدان را بهشت و حوروقصور

عاشقان رابه نزدخودجاده

تابسوزد زتاب رخسارت

فیض را دیده تماشا ده

تا کی از هر هوای بتی سازی؟

دل به عشق خدای یکتا ده


 نویسنده: محمدعلی دهستانی

نظرات دیگران


<      1   2   3      
لیست کل یادداشت های این وبلاگ