با یک شکلات شروع شد.من یک شکلات گذاشتم توی دستش،او یک شکلات گذاشت توی دستم.
من بچه بودم،او هم بچه بود.سرم را بالا کردم،سرش را بالا کرد.دید که مرا می شناسد.خندیدم
گفت:((دوستیم؟))گفتم:دوست،دوست. گفت: تا کجا؟گفتم دوستی که تا ندارد.گفت:تا مرگ!
خندیدم و گفتم:من که گفتم تا ندارد!گفت:باشد تا پس از مرگ!گفتم: نه، نه، تا ندارد.گفت:قبول ، تا انجا که همه زنده می شوند یعنی زندگی پس از مرگ.باز هم با هم دوستیم.تا بهشت تا جهنم،
تا
هر جا که باشد من و تو با هم دوستیم.
خندیدم، گفتم:تو برایش تا هر کجا که دلت می خواهد یک تا بذار.اصلا یک تا بکش از سر این دنیا تا آن دنیا.اما من اصلا تا نمی گذارم.
نگاهم کرد، نگاهش کردم.باور نمی کرد. می دانستم او می خواست حتما دوستی مان تا داشته باشد. دوستی بدون تا را
نمی فهمید.
گفت:بیا برای دوستی مان یک نشانه بگذاریم. گفتم: باشد، تو بگذار. گفت:شکلات.هر بار که همدیگر را می بینیم یک شکلات مال تو، یکی مال من باشد؟ گفتم باشد.
هر بار یک شکلات می گذاشتم توی دستش او هم یک شکلات می گذاشت توی دست من.
باز هم همدیگر را نگاه می کردیم. یعنی که دوستیم. دوست دوست.من تندی شکلا تم را باز می کردم و می گذاشتم توی دهانم و تند تند ان را می مکیدم. می گفت: شکمو! تو دوست شکمویی هستی!و شکلاتش را می گذاشت توی یک صندوق کوچولوی قشنگ. می گفتم:
بخورش!می گفت تمام می شود.می خواهم تمام نشود، برای همیشه بماند.
صندوقش پر از شکلات شده بود.هیچ کدامش را نمی خورد.من
همه اش را خورده بودم.
گفتم: اگریک روزشکلات هایت را مورچه ها بخورند یا کرم ها، آن وقت چه کار می کنی؟
گفت مواظب شان هستم. می گفت: می خواهم نگه شان دارم تا موقعی که دوست هستیم و من شکلات را می گذاشتم توی دهانم و می گفتم:نه، نه، تا ندارد، دوستی که تا ندارد.
یک سال، دو سال، سه سال، چهار سال، هفت سال، ده سال، بیست سال شده است. او بزرگ
شده است.من بزرگ شده ام. من همه ی شکلات ها را خورده ام.او همه ی شکلات ها را نگه داشته است.
او آمده است تا امشب خداحافظی کند. می خواهد برود، برود آن دور دورها.
می گوید :میروم اما زود بر می گردم. من می دانم می رود و بر
نمی گردد. یادش رفت شکلات را به من بدهد. من یادم نرفت. یک شکلات گذاشتم کف دستش. گفتم این برای خوردن. یک شکلات هم گذاشتم کف آن دستش: این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت.
یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلات هایش.هر دو را خورد.
خندیدم، می دانستم دوستی من تا ندارد.می دانستم دوستی او تا دارد. مثل همیشه خوب شد همه ی شکلات هایم را خوردم. اما او هیچ کدامشان را نخورد.
حالا او با یک صندوق پر ازشکلات نخورده چه خواهد کرد؟