شکسپیر : اگر کسی را دوست داری رهایش کن ... اگر سوی تو برگشت از ان توست و اگر برنگشت از اول برای تو نبوده .

دانشجوی زیست شناسی : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... او تکامل خواهد یافت .

دانشجوی آمار : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر دوستت داشته باشد احتمال برگشتش زیاد است و اگر نه احتمال ایجاد یک رابطه مجدد غیر ممکن است .

دانشجوی فیزیک : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر برنگشت به خاطر قانون جاذبه است و اگر نه با اصطکاک بیشتر از انرژی بوده و یا زاویه برخورد میان دو شی ء با زاویه صحیح هماهنگ نبوده است .

دانشجوی حسابداری : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن اگر برگشت رسید انبار صادر کن و اگر نه برایش اعلامیه بدهکار بفرست .

دانشجوی ریاضی : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت طبق قانون 2=1+1 عمل کرده و اگر نه در عدد صفر ضربش کنید .

دانشجوی کامپیوتر : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن .... اگر برگشت از دستور کپی + پیست استفاده کن و اگر نه بهتر است که دیلیت اش کنی .

دانشجوی خوشبین : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... نگران نباش بر می گردد.

دانشجوی عجول : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر در مدت زمانی معین برنگشت فراموشش کن .

دانشجوی شکاک : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر برگشت از او بپرس چرا ؟

دانشجوی صبور : اگر کسی را دوست داری به حال خود رهایش کن ... اگر برنگشت منتظرش بمان تا برگردد

خدای من !
گناهان لباس مذلت وخواری به تنم پوشانده ودوری از تولباس مسکنت در برم کرده وجنایت عظیم قلب ودلم را مرده ساخته.پس به توبه وبازگشت به خودت زنده اش گردان.
ای آرزو ومطلوب من!وای خواسته ومقصودمن!
پس قسم به عزتت برای گناهانم جز تو آمرزنده ای نیابم وبرای شکستم غیر تو را جبران کننده نبینم.وبه تحقیق خضوع کنم به درگاه تو به توبه وبازگشت به سوی تووبا خواری ومذلت به تو روی آورده ام پس اگر برانیم از درگاهت پس به که پناه آرم؟ واگر مرا از پیشگاهت طرد کنی پس به که پناه آرم؟
پس وااسفا از خجالت وشرمندگی ومفتضح شدنم وواحسرتا از عمل وکردار زشت من!
از تو خواهم ای آمرزنده ی گناه بزرگ !وای جبران کننده ی استخوان شکسته!
که ببخشی برایم گناهان مهلکم را وبپوشانی بر من زشتیهای پنهانی فضاحت بارم را ومرا در عرصه ی قیامت از خنکی عفو وآمرزشت دست خالی مگردان واز زیبایی گذشت وپرده پوشیت محروم مکن.
خدایا!
بر گناهانم ابر رحمتت را سایه انداز وبر عیبهایم ابر رافت ومهربانیت را بفرست.
معبودا!
آیا برده وبنده فراری جز به سوی مولایش فرار کند؟ ویا آیا از خشم وغضبش جز او احدی پناهش دهد؟
خدایا!
اگر پشیمانی بر گناه باعث محو گناه است پس من برایت از استغفارکنندگانم تو را سزد که بر ما عتاب کنی تا خشنودگردی.
خدای من!
به حق قدرتت بر من توبه ام بپذیر و به حلم وبردباریت از من گذشت کن وبه حق علمت با من مدارا کن.
خدایا!
تو آنی که برای بندگانت دری را گشودی که نامش را توبه گذاشتی .پس فرمودی:
توبه کنید به سوی خدا توبه ی حقیقی .پس عذر وبهانه آنکه غافل است از ورود به این در پس از گشودنش چیست؟
معبود من!
اگر گناه از بنده ی تو زشت است پس عفو از تو بسیار نیکو وزیباست.
خدایا !
من اولین کسی نیستم که معصیت کردم وتو از او گذشتی وبه درگاه کرمت آمده وتو بر او جود وبخشش کردی.

ای اجابت کننده ی درماندگان !
ای برطرف کننده ی اندوه وپریشانی!
ای در نیکی بزرگ!ای دانای به آنچه نهان است!
ای خوب وزیبا پرده پوش!
تو را به جود وکرمت به درگاه خودت شفیع آوردم وبه پیشگاه تو ومهربانیت که در نزد تو است توسل جویم.
پس دعایم را مستجاب گردان وامیدم را در باره ات قطع مکن ومحرومم نگردان وتوبه ام را بپذیر واز گناه وخطایم به رحمت وکرمت درگذر.
ای رحم کننده ترین رحم کنندگان

ابر گفت: چه قلب سنگی
ماه گفت: چه قلب خاموشی
گل گفت چه قلب بی احساسی

موج گفت: چه قلب سیاهی و خواست آنرا خراب کند

امـــــــــــــــــــــــــــــا
اما نتوانست !
آنگاه بود که
تو گفتی:
چه عشق استواری !

یه چراغ روشن نشون می ده که شاید کسی پشت پنجره باشه.اما همیشه روشنایی به معنی وجود
نور نیست ! شاید این چراغ می خواد بگه اونی که منتظرش هستی اون قدرها هم منتظر تو نیست.
فقط خواسته پنجره اتاقش توی تاریکی یه دریچه ی نور باشه!
دلم میخواست عاشقت باشم....
دلم میخواست یه عشق بی پایان به پات بریزم....
یه عشق جدایی ناپذیر....
دلم میخواست تا ابد پا به پات بیام....
اما نگذاشتی بهت برسم..... میگی: نگو عاشقتم....
میگی نگو...... بگو فقط دوستتم...... میگم: باشه نمیگم...
ولی من هنوز نمیدونم باید به حال خودم گریه کنم یا خنده ؟!!

جز خدا کیست که در سایه لطفش بخزیم

رحمت اوست که هر لحظه پناه من و توست

***

یک چشم زدن غافل از آن شاه نباشید
شاید که نگاهی کند آگاه نباشید

***

گفتی شتاب رفتن من از برای توست
آهسته تر برو که دلم زیر پای توست

با یک شکلات شروع شد.من یک شکلات گذاشتم توی دستش،او یک شکلات گذاشت توی دستم.

من بچه بودم،او هم بچه بود.سرم را بالا کردم،سرش را بالا کرد.دید که مرا می شناسد.خندیدم

گفت:((دوستیم؟))گفتم:دوست،دوست. گفت: تا کجا؟گفتم دوستی که تا ندارد.گفت:تا مرگ!

خندیدم و گفتم:من که گفتم تا ندارد!گفت:باشد تا پس از مرگ!گفتم: نه، نه، تا ندارد.گفت:قبول ، تا انجا که همه زنده می شوند یعنی زندگی پس از مرگ.باز هم با هم دوستیم.تا بهشت تا جهنم،

تا هر جا که باشد من و تو با هم دوستیم.

خندیدم، گفتم:تو برایش تا هر کجا که دلت می خواهد یک تا بذار.اصلا یک تا بکش از سر این دنیا تا آن دنیا.اما من اصلا تا نمی گذارم.

نگاهم کرد، نگاهش کردم.باور نمی کرد. می دانستم او می خواست حتما دوستی مان تا داشته باشد. دوستی بدون تا را

نمی فهمید.

گفت:بیا برای دوستی مان یک نشانه بگذاریم. گفتم: باشد، تو بگذار. گفت:شکلات.هر بار که همدیگر را می بینیم یک شکلات مال تو، یکی مال من باشد؟ گفتم باشد.

هر بار یک شکلات می گذاشتم توی دستش او هم یک شکلات می گذاشت توی دست من.

باز هم همدیگر را نگاه می کردیم. یعنی که دوستیم. دوست دوست.من تندی شکلا تم را باز می کردم و می گذاشتم توی دهانم و تند تند ان را می مکیدم. می گفت: شکمو! تو دوست شکمویی هستی!و شکلاتش را می گذاشت توی یک صندوق کوچولوی قشنگ. می گفتم:

بخورش!می گفت تمام می شود.می خواهم تمام نشود، برای همیشه بماند.

صندوقش پر از شکلات شده بود.هیچ کدامش را نمی خورد.من

همه اش را خورده بودم.

گفتم: اگریک روزشکلات هایت را مورچه ها بخورند یا کرم ها، آن وقت چه کار می کنی؟

گفت مواظب شان هستم. می گفت: می خواهم نگه شان دارم تا موقعی که دوست هستیم و من شکلات را می گذاشتم توی دهانم و می گفتم:نه، نه، تا ندارد، دوستی که تا ندارد.

یک سال، دو سال، سه سال، چهار سال، هفت سال، ده سال، بیست سال شده است. او بزرگ

شده است.من بزرگ شده ام. من همه ی شکلات ها را خورده ام.او همه ی شکلات ها را نگه داشته است.

او آمده است تا امشب خداحافظی کند. می خواهد برود، برود آن دور دورها.

می گوید :میروم اما زود بر می گردم. من می دانم می رود و بر

نمی گردد. یادش رفت شکلات را به من بدهد. من یادم نرفت. یک شکلات گذاشتم کف دستش. گفتم این برای خوردن. یک شکلات هم گذاشتم کف آن دستش: این هم آخرین شکلات برای صندوق کوچکت.

یادش رفته بود که صندوقی دارد برای شکلات هایش.هر دو را خورد.

خندیدم، می دانستم دوستی من تا ندارد.می دانستم دوستی او تا دارد. مثل همیشه خوب شد همه ی شکلات هایم را خوردم. اما او هیچ کدامشان را نخورد.

حالا او با یک صندوق پر ازشکلات نخورده چه خواهد کرد؟